Filip Ignatowicz - PORTFOLIO
  • AKTUALNOŚCI
  • Prace
    • FIGNACY&co.
    • MALARSTWO & RYSUNEK
    • OBIEKTY, INSTALACJE, INTERWENCJE & PERFORMANCE
    • FOTOGRAFIA
    • WIDEO-ART
  • BIO+CV
  • INFO
    • ARTIST'S_STATEMENT
    • TEKSTY/MEDIA
  • Film
  • Kontakt
  • NEWS
  • ARTWORKS
    • FIGNACY&co.!
    • PAINTINGS & DRAWINGS
    • OBJECT, INSTALLATION, INTERVENTION & PERFORMANCE ART
    • PHOTOGRAPHY
    • VIDEOART
  • RÉSUMÉ
  • ABOUT
    • ARTIST'S STATEMENT
    • TEXTS/MEDIA
  • movies
  • Contact

był dach, był dom

2013 - "był dach, był dom", realizacja stworzona na festiwal NARRACJE wspólnie z Aleksandrą Ciapką, instalacja, interwencja w przestrzeń publiczną, działanie ze społecznością lokalną, video.

​„był dach, był dom” to projekt wielopłaszczyznowy, odnoszący się do pamięci indywidualnej, przeżyć jednostki, ale także do ogólnych wspomnień o świetności miejsca i obszaru, do zapisanych w głowie powidoków domowego ogniska.
​
To działanie traktujące o: interakcji i relacji mieszkańców, społeczności lokalnej i ich aktywności, a także do kontrowersyjnych problemów bezdomności.

Nasz projekt bazuje głównie na zjawisku dysonansu i zestawiania ze sobą kontrastów w różnych wymiarach: wizualnych, dźwiękowych, zapachowych a także tych o wymiarze społecznym.

Typową wiatę śmietnikową, w której na co dzień stoją pojemniki na śmieci, poddaliśmy rewitalizacji, zmianie przeznaczenia i funkcji na czas trwania festiwalu.

Chcieliśmy stworzyć rodzaj estetycznego i przytulnego mieszkania, świetlicy lokalnej, a może nawet ekstrawaganckiej noclegowni... dla każdego, miejsca odpoczynku w najmniej oczekiwanej przestrzeni - sfatygowanej i zdegradowanej z wierzchu wiaty śmietnika.

Spreparowane przez nas pomieszczenie wygląda na świeżo co opuszczone przez mieszkańca (niedopita herbata w kubku, gdzieś leżące kapcie, książka z założoną stroną).

Integralną częścią projektu jest video wpisane w telewizor typu plasma. Nagrania z oszczędną formą wizualną głównie funkcjonują na zasadzie słuchowiska – opowieści z głosem z offu, historie paradokumentalne związane z dzielnicą i społecznością sąsiedzką mijającą się zwykle na klatce schodowej albo wyrzucając śmieci.

Przestrzeń wcześniej zarezerwowana wyłącznie dla śmieci, odpadów i rzeczy niechcianych przechodzi ogromną transformację. Nabywa domowości poprzez zagłaskanie jej precjozami tubylców (ramki z fotografiami rodzinnymi zebranymi od mieszkańców, pożyczonymi od nich książkami, roślinami czy kwiatami, może obrazkami wiszącymi w ich wnętrzach – tak aby stworzyć rodzaj
nielustrzanego odbicia wnętrz tożsamych z ich poczuciem estetyki).

Celem naszej ingerencji w tą niewątpliwie niedokończoną przestrzeń było zbadanie relacji pomiędzy tym co prywatne a publiczne i właśnie przełamanie tego ostatniego. Chcieliśmy doprowadzić do spotkania się lokalnej społeczności i skłonić
do dyskusji. Sprawdzić, w którym momencie istnienia przestrzeni pojawia się tak zwane domowe ognisko i skłonić do myślenia o tych, którzy nie mają gdzie się podziać i często nocują właśnie w takich opuszczonych przestrzeniach.

​    Copyright © 2018, Filip Ignatowicz
Obraz
Obraz